Even een zeer ingekort, historisch overzicht voor de formaliteit en ter verheldering.
Korea is in 1945 opgesplitst in een noordelijk deel (Sovjet Unie) en in een zuidelijk deel (Verenigde Staten). In 1946 kwam Noord-Korea's communistische partij aan de macht onder leiding van onder andere Kim il-Sung (vader van Kim Jong-il). In 1948 werd uiteindelijk in Pyongyang de Democratische Volksrepubliek Korea uitgeroepen. Noord-Korea als zelfstandige staat was nu een feit.
Sinds die opsplitsing van Korea leeft het noordelijke deel in een zwaar communistische dictatuur. In de praktijk resulteerde dit in een land waarin 1% van de bevolking alles had (de leiders en de rest van de elite) en 99% van de bevolking (het volk zelf) bijna niks. Ondertussen is Noord-Korea druk bezig geweest met het hersenspoelen van haar eigen volk door voornamelijk haat jegens de Verenigde Staten (de vijand) te creëren. Dit lukt de machtshebbers van Noord-Korea zo makkelijk, doordat ze zich sterk isoleren van de rest van de wereld en hierdoor onder andere het nieuws, de media en het onderwijs goed kunnen manipuleren. Hierdoor krijgt het volk geïndoctrineerde informatie over het buitenland, maar ook over de eigen staat in de vorm van verheerlijking. Dit met als doel een sterk, nationalistisch volk te creëren die blindelings op hun leider vertrouwen.
Protestlied tegen Amerika
Het ideaalbeeld van een sterk volk gaat zelfs zó ver, dat bepaalde bevolkingsgroepen worden gediscrimineerd. Zo wordt er aangeraden om gehandicapten en bejaarden binnen te houden, omdat zij niet passen binnen het idealistische beeld van sterke Noord-Koreanen.
Aangezien er geen tegenspraak of kritiek wordt geduld over het regime of over de elite, worden Noord-Koreanen 24 uur per dag gevolgd en afgeluisterd. Hierdoor ontstaat er een verdere vicieuze cirkel: doordat het volk niet in opstand kán komen -en door zoveel hersenspoeling überhaupt vaak niet eens meer wíl komen-, veranderd er niet zo snel iets aan de huidige situatie. Het volk wordt daarnaast opgeleid tot robots die zich uiterst bewust zijn van hun doen en laten en die perfect weten hoe ze buitenlandse journalisten te woord moeten staan. Een ander 'mooi' voorbeeld van die 'robotisering' zijn de verkeersvrouwen die het -niet bestaande- verkeer moeten regelen.
Documentaire Noord-Korea (aanrader!)
Toevallig las ik vandaag ook nog dit artikel in de Spits waarin veel grappige voorbeelden staan van onrealistische, mythische 'gebeurtenissen' rondom het leven van Kim Jong-il. De mensen tegenover mij in de bus keken mij raar aan toen ik in mijzelf zat te lachen.
Na enig inzicht te hebben gekregen in de Noord-Koreaanse situatie is het natuurlijk niet raar dat we het verdriet van de Noord-Koreanen om de dood van Kim Jong-il in twijfel trekken, er volgen namelijk zware represailles als er geen rouw wordt betoont. Toch zijn de tranen die de Noord-Koreanen op dit moment huilen niet alleen maar krokodillentranen: hun is immers vanaf kleins af aan wijsgemaakt dat de leiders het beste voor hun volk willen en dat ze hun beschermen tegen het boze Westen. Dat laatste is trouwens ook niet zo gek natuurlijk, aangezien het Westen (vooral doelend op Amerika) geen lieverdje is.
Of er nu met de dood van Kim Jong-il veel aan de situatie veranderd, valt heel erg te betwijfelen. Zo'n communistische dictatuur verdwijnt natuurlijk niet van de ene op de andere dag, net zoals de mentaliteit van het volk ook niet één, twee, drie zal veranderen. Bovendien zal Kim Jong-un zijn vader nu hoogstwaarschijnlijk opvolgen. Gezien het aantal nucleaire wapens van Noord-Korea zullen andere landen het ook niet zo snel wagen om het land aan te vallen. Noord-Korea heeft het erg handig aangepakt..
Wat vind jij van de situatie in Noord-Korea?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten